[column-group]
[column]
Ik ben Poline Kimari, lesbisch en Keniaans, dat is nogal wat! Rond mijn elfde hoorde ik het woord lesbisch voor het eerst. Het zou nog heel lang duren tot ik mij er mee zou identificeren.
Als meisje weet je al jong dat er van je verwacht wordt dat je in de toekomst zult trouwen en kinderen zult krijgen. Al op mijn vijfde was ik mij bewust van deze verwachtingen en naarmate ik ouder werd, realiseerde ik mij steeds meer dat ik daar niet aan wilde voldoen. Ik moest vervolgens zelf maar uitzoeken wie ik was en wat ik dan wel wilde met mijn leven. Gelukkig leerde ik homo-activisten kennen met wie ik kon praten. Dat heeft mij veel geholpen.
Mannelijke dominantie is diep ingeworteld in de Afrikaanse maatschappij.
[/column]
[column]
Als vrouw of bijvoorbeeld transseksueel, moet je vechten voor jouw plek binnen die maatschappij. Als lesbienne in Kenia is het aan jou om je eigen bestaan te rechtvaardigen.
Ik houd van mijn familie. Hoewel het lang heeft geduurd, accepteert mijn familie wie ik ben. Maar mijn zus maakt zich bijvoorbeeld zorgen over mij en voelt zich ongemakkelijk bij de keuzes die ik maak. Ik ben verschillende keren aangevallen en lastiggevallen, en dat beangstigd hen, ze willen mij niet kwijt. Maar ondertussen zien zij ook in waarom ik als activist de dingen doe, die ik doe.
Ik ben een getroebleerd persoon, maar ik ben meer dan dat, ik houd van dansen, schrijven, poëzie en feesten. Kenia ontwikkelt zich. Er is langzaam meer waardering voor diversiteit in gender en seksualiteit. Ik wil onderdeel zijn van deze beweging.
[/column]
[/column-group]